شرکتها به طور روزافزونی در انطباق با مسئلة فناوری اطلاعات‌اند. فناوری اطلاعات، هسته اصلی تجارت شرکتها نیست، ولی یک عامل مهم برای کسب موفقیت محسوب می‌شود. در گذشته این تفکر حاکم بود که شرکتها باید فناوری اطلاعات را منبع‌یابی داخلی کرده (خودشان انجام دهند) یا منبع‌یابی خارجی کنند (یعنی کار را به کسی خارج از سازمان محول کنند تا برای آنها انجام دهد)؛ اما این به مفهوم آن است که آنها کار را یا ناقص انجام می‌دهند یا کنترل و هدایت عمده تجارت را به بیرون از سازمان واگذار می‌کنند. راهکار سوم و جدیدی در ظهور است که در آن شرکتها زنجیره‌های تأمین فناوری اطلاعات خود را تحت منبع‌یابی هوشمندانه قرار می‌دهند. این کار برای عقد پیمانهای مشارکتی با تعدادی از تأمین کنندگان منتخب و با نظر بهبود عملکرد بدون از دست دادن کنترل فرآیند و مشارکت در فواید ایجاد شده است.
)